3.2.2010. u 19 h
Etnografski muzej, Uzun Mirkova 2, Beograd
Bardo Thödol ili Tibetanska knjiga mrtvih jedan je od najstarijih tekstova na tibetanskom jeziku. Potiče iz VIII veka, a pripisuje se indijskom učitelju Padmasambhavi koji je prvi na Tibetu podučavao o budističkoj doktrini.
Ovaj tekst pripada čitavom nizu tekstova koji su u IX veku zbog progona budizma bili sakrivani u pećinama, a ponovo su pronađeni u XI veku kada je budizam prihvaćen kao vladajuća religija.
Iako se Bardo Thödol i danas na Tibetu upotrebljava kao obredni tekst koji se čita ili recituje neposredno pre smrti i tokom pogrebnog obreda, to nije bila njegova prvobitna i isključiva namena. Tibetanske lame koristili su ga kao vodič i pomoć živima “učenicima u velikoj školi života”, jer je prolazak kroz život značio učenje. Tibetanci smatraju da čovek živeći treba da nauči kako da umire, budući da je smrt samo jedno lice života.